Tadeusz Sinko wspomina krótko o Olbii w swojej "Literaturze greckiej" a konkretnie w tomie wydanym w 1932 r., w rozdziale poświęconym Herodotowi. Choć prezentuje błędną wedle dzisiejszego stanu wiedzy tezę o fizycznej obecności Herodota w Olbii i jego podróży w górę Bohu, to ciekawy jest nieco nostalgiczny komentarz do tego hipotetycznego wydarzenia. Wyraża on mianowicie radość z powodu ewentualnej obecności Herodota na ziemiach polskich. Ma rzecz jasna na myśli terytorium I Rzeczpospolitej i spekulacje, iż owe peregrynacje w górę Bohu mogły doprowadzić starożytnych Greków w okolice Targowicy. Wbrew pozorom nie jest to, moim zdaniem, czysto (geo)polityczny resentyment ale konsekwencja wielowiekowej obecności w polskiej literaturze staropolskiej nawiązań do Olbii, Borystenesu i Hypanisu.
W tym kontekście świerzym okiem należy spojrzeć na zainteresowanie profesorów Kazimierza Majewskiego i Kaziemierza Michałowskiego Olbią i szerzej problematyką nadczormorskiego antyku w okresie powojennym, kiedy pierwsze polskie ekspedycje archeologiczne (chodzi o archeologię klasyczną) po 1945 r. rozpoczynały pracę właśnie nad Morzem Czarnym. Zainteresowanie badaniem tego obszaru stanowiło część tradycji polskiej nauki - zarówno nowoczesnej jak i tej starczej - staropolskiej.
Krótki biogram Tadeusza Sinki: http://www.miejscowosc-mala.pl/znani-z-malej/sinko-tadeusz.html
Niżej wybrany fragment o Olbii i portret profesora Tadeusza Sinki wykonany w 1929 r. przez Witkacego.
